Kategoria gatunkowa: Pluskwa domowa i pchła
Nazwa łacińska: Siphonaptera
8 różnych gatunków:
- Ctenocephalides felis (pchła kocia)
- Ctenocephalides canis (pchła psia)
- Pulex irritans (pchła ludzka)
- Spilopsyllus cuniculi (pchła królicza)
- Xenopsylla cheopis (pchła szczurza tropikalna)
- Archaeopsyllus erinacei (pchła jeży)
- Ceratophyllus gallinae (pchła ptasia)
- Hystrichopsylla talpae (pchła krecia).
Rodzina: Pośnieżkowate
Opis:
Dorosłe osobniki osiągają długość 1-8mm; mają barwę brązową. Larwy wymagają odpowiednich warunków, związanych ze środowiskiem życia i obyczajami gniazdowymi gospodarza, a nie z właściwościami jego krwi. Pchły są spłaszczone bocznie, co ułatwia im przemieszczanie się przez włosy i futro.
Zachowanie:
Osobniki dorosłe są wyłącznie pasożytami zwierząt ciepłokrwistych. Żywią się krwią wielu gatunków. Pchły nie posiadają skrzydeł, są jednak najbardziej skocznymi ze wszystkich owadów. Przemieszczają się dzięki temu pomiędzy gospodarzami, pokonując w skoku odległość 100 – 150 razy większą od własnej długości, tzn. 18 cm pionowo i do 33 cm poziomo.
Jaja często spadają na ziemię, gdzie pozostają ukryte w dywanach i na innych powierzchniach, gdzie znajduje się materia organiczna oraz odpady, stanowiące źródło pożywienia.
Region:
Pchły występują na całym świecie.
Środowisko:
Gospodarzami pcheł są zwykle ssaki, jakkolwiek insekt może także atakować ptaki. Pchła wykazuje do pewnego stopnia preferencje co do gatunku gospodarza, jest w stanie jednak żywić się krwią innych zwierząt w przypadku, gdy właściwy gatunek nie jest w danym miejscu dostępny.
Ryzyka:
Pchły trudno wytępić. Każdy gatunek przysparza problemów ludziom i zwierzętom.
Jako nosiciele, przenoszą takie choroby, jak tyfus plamisty szczurzy czy tasiemiec. Ich ślina zawiera alergeny, na które reagują zarówno ludzie, jak i zwierzęta. Ukąszenia są zasadniczo niegroźne, powodują jednak stan zapalny, swędzenie oraz powstawanie ran kłutych, co prowadzi do zakażeń wtórnych oraz utraty włosów w przypadku rozdrapywania. Duża inwazja może spowodować anemię, która dla niewielkich zwierząt może okazać się śmiertelna.